Wszyscy wiemy, że prawidłowa eksploatacja przewodów kominowych, spalinowych, wentylacyjnych i dymowych chroni mieszkańców przed zatruciem tlenkiem węgla.
Niestety, niepoprawne ich użytkowanie jest powodem występujących corocznie licznych przypadków zatrucia czadem, które często kończą się śmiercią. Najczęściej występują one w okresie zimowym w starych budynkach jedno- i wielorodzinnych. W Polsce zapobiegawczo prawo budowlane nakłada na właścicieli lub zarządców obowiązek dokonywania okresowego sprawdzania stanu technicznego elementów obiektów, które mają wpływ na bezpieczeństwo ich użytkowania.
Zakres sprawdzania i udokumentowania stanu technicznego instalacji ma wykluczać błędy w trakcie użytkowania przewodów kominowych. Zgodnie z przepisami, gdy budynek jest w trakcie budowy, wykonywane są dwukrotne odbiory przewodów przez kominiarza: w stanie surowym oraz przed oddaniem budynku do użytku. Później kominy są już tylko okresowo czyszczone przez kominiarza, bez szczególnej kontroli ich stanu technicznego. Jeżeli w kominie spalinowym używany jest opał stały, czyszczenie kominów powinno odbywać się co 3 miesiące.
Niestety, podczas eksploatacji użytkownicy dość często samodzielnie dokonują przebudowy instalacji, np.: zamieniają kanały dymowe na wentylacyjne, przyłączają kilka pieców do jednego kanału, montują kominki opalane drewnem z otwartym paleniskiem do przewodów kominowych o za małym przekroju. W przypadku budynków w stanie deweloperskim, bez wykończenia i wyposażenia w urządzenia sanitarne, lokatorzy zlecają roboty wykończeniowe firmom budowlanym o zróżnicowanych umiejętnościach i doświadczeniu zawodowym. Niejednokrotnie prace wykończeniowe wykonują sami, nie mając żadnego doświadczenia i potrzebnej wiedzy technicznej. Efektem tego są nieprawidłowo i błędnie wykonane wentylacje czy układy odprowadzania spalin z kotłów lub piecyków gazowych.
Kontrola przewodów kominowych powinna być przeprowadzana w sposób zapewniający uzyskanie wszelkich informacji służących określaniu sprawności przewodów kominowych, połączeń i możliwości ich bezpiecznego użytkowania przez okres wskazany w Prawie budowlanym. Kontrolę przeprowadza zespół złożony z przynajmniej 2 osób, pod kierunkiem osoby uprawnionej – mistrza kominiarskiego.
Zakres okresowych kontroli obejmuje:
• Zbadanie drożności przewodów kominowych. Polega to na sprawdzeniu każdego z kanałów. Badanie wykonuje się kulą kominiarską, opuszczaną na sznurze od wylotu ponad dachem. Przewód kominowy uważany jest za drożny, jeśli kula przejdzie całą długość bez zatrzymań.
• Badanie szczelności przewodów kominowych, które dotyczy wszystkich czynnych kanałów występujących w budynku. Przepala się materiał wydzielający widoczny dym. Jeśli ze sąsiednich kanałów wydobywa się dym, oznacza to nieszczelność. Duże nieszczelności (powyżej 0,5cm) w przewodach kominowych można wykryć inspekcyjną kamera kominiarską.
• Badanie prawidłowości podłączeń. Obejmuje liczbę i rodzaj połączeń podłączonych do jednego kanału, stan techniczny łączników oraz rur zapiecowych, stan drzwiczek rewizyjnych, prawidłowość i wielkość zainstalowanych kratek wentylacyjnych oraz ich czystość. Badanie prawidłowości ciągu kominowego sprawdza się anemometrem.
• Badanie stanu technicznego ponad dachem. Obejmuje czapy kominowe, korony kominów ponad połacią dachu i stan nasad kominowych.
• Dodatkowo kontroli podlega stan techniczny włazów dachowych, drabin, ław kominiarskich itp. jako element bezpieczeństwa pracy kominiarzy na dachu.
W dokonywanych kontrolach bardzo często stwierdza się nieprawidłową pracę kanałów wentylacyjnych oraz spalinowych w budownictwie wielorodzinnym. Do najczęstszych poważnych błędów należą:
• brak montażu stalowej rozety
• pozostawienie w kanałach oraz przykanalikach gruzu
• niedostosowanie powierzchni wlotu do kanału w stosunku do powierzchni przewodu odprowadzającego spaliny z piecyka gazowego
• montaż okapów nadkuchennych z wentylacją mechaniczną do kanału wentylacyjnego wentylacji grawitacji
• stykanie się przewodów odprowadzających spaliny z przewodami instalacji gazowej
• przeprowadzenie przez kanału przewodów elektrycznych, rur PCV
• montaż przyborów gazowych uniemożliwiający dostęp do wlotów
• uszczelnianie wlotu spalin przypadkowymi materiałami jak np.: taśmą papierową
Źródło : Wkładka Tematyczna Informatora ŚIOIIB „Kontrola przewodów wentylacyjnych, spalinowych i dymowych w budynkach”
